V.l.n.r.: Lynn Colder, Marije Slangen, Ilja Mottier, Ida Nijkamp en Dirk-Jan de Vink. Met trots tonen de winnaressen de prachtige oorkonde ontworpen door Liz Bijl.
Op vrijdag 21 juni 2025 werden de prijswinnaars van de schrijfwedstrijd met het thema: “Wat ik nu toch heb meegemaakt” bekent gemaakt.
Lynn Colder heeft in de categorie “volwassenen” gewonnen en Ida Nijkamp in de categorie “jongeren”. Zij hebben beide unieke gedichten geschreven en ieder voor zich een eigen draai gegeven aan het aangegeven thema.
Volgens het juryrapport, opgesteld door Marije Slangen (oud docent HS Rotterdam) en Dirk-Jan de Vink (communicatie adviseur), heeft Ida op een speelse manier rondgekeken in de wijk. Lyn beschrijft de stad met warme gevoelens en neemt je. mee op haar eigen reis.
Met dank aan de juryleden Marije Slangen en Dirk-Jan de Vink en Ilja Mottier (secretaris TdR) voor het organiseren van de wedstrijd en de feestelijke uitreiking.
Hieronder staan de prachtige gedichten met daarbij ook de foto’s.
Wat ik nu heb meegemaakt – Lynn Colder
Ik wil je wat vertellen
maar ben de draad even kwijtgeraakt
In mijn eigen stilte
laat ik Leiden spreken
zij is altijd zo welbespraakt;
De Singel die is eindeloos
haar verhalen vaak oneindig rond
alle tijd kan zij overbruggen,
met diepgaande gesprekken
snoer haar grachten eens de mond!
Ook al lijkt ze defensief
ze is eigenlijk best lief
Haar poorten staan altijd open
ze luistert goed,
gaat een rondje met je lopen.
Het plantsoen daarentegen
die houdt het korter
twijfelt, slingert,
is verlegen
Maar ook kort en krachtig
geeft een groet, lach of knik vertrouwen
Ik ben van elke bocht
en elke tegenligger
in ons gezamenlijk groen gaan houden.
Mijn straat vertelt verhalen
over wol en haar veelzijdigheid
lakens, duffels, dekens
echte Leidse nijverheid.
Na elke verandering
onvoorzien of ongekend,
vergaarde ze weer nieuwe moed
een fundament om op te bouwen
ik dacht:
Als mijn straat al zoveel vormen kent,
komt het met mij misschien ook wel goed
leer ik ook weer houden..
..van mijn buren
de huizen
en de gedichten op de muren,
mocht ik woorden lenen
letters uit elke taal
Nu kan ik je eindelijk terug vertellen
over mezelf
en mijn verhaal:
“Een gebroken hart
Een nieuw begin
ik vond mezelf
Oud en nieuw,
tussen de twee Rijnen in”
Wat hij had meegemaakt—door Ida Nijkamp
Daar zwom hij in de Oranjegracht,
Genietend van het uitzicht in al zijn pracht.
Via de Zuidsingel naar de Herengracht,
Met al die bruggen, wie had dat verwacht.
Daarna zwom hij naar de Utrechtse Veer,
Dat vond hij leuk, dat deed hij nog een keer.
Want hij was een vis die jarig was,
En hij was benieuwd naar die ene plas.
Die aangelegd was in het gras,
En die er eerst nog niet was.
Ja hij had gehoord van de Speeltuin de Doorbraak,
En wat daarna gebeurde was een goede zaak,
Hij stond, van wat daar kon, paf.
Pardoes gleed hij van de waterval af.
En belandde op het dak,
Van een heel oud wrak.
Hij zwom terug naar de Oranjegracht,
En zag daar een echte grachten-wacht.
Hij zag ook een kind dat speelde viool,
En nam de verkeerde afslag naar het riool.
Daar zwom hij verder en verder
En ontmoette daar zijn redder
Of toch niet hij dacht het verkeerd
Zoals een kreeftje in het riool had beweerd
De vis kwam uit in de zee,
Hij keek om zich heen en zag bij de rijnen een ree.
De zee lag vol plastic dat vond hij niet fijn
Gelukkig had hij nog geen pijn
De vis zag sjeetje zoveel
Hij ontmoette zelfs een makreel
Hij ontweek die vis maar raakte verstrikt in een net
Toen werd hij echt gered
Terug naar de vrijheid in de Herengracht
En daar stond dan geen grachten-wacht
V.l.n.r.: Tessa Bergman, Lynn Colder, Marije Slangen, Ilja Mottier, Ida Nijkamp en Dirk-Jan de Vink, Petra Sonneveld.